en daar ben ik dan

Na een leuk afscheid op schiphol met ouders, grootouders en rosan. Zoveel gezwaaid dat mensen me aanspraken waarom ik zoveel zwaaide. Had ik een plek gevonden waar je gratis jazz op ipad kon luisteren. Kwam ik in het vliegtuig terecht en zat ik naast een erg aardig stel van in de 70 uit tapei. Kreeg allemaal eten van ze. Ook waren ze erg geïnteresseerd in mijn e-reader.

Toen we opeens halverwege waren werd op eens omgeroepen of er misschien een dokter in het vliegtuig was. Allemaal mensen op staan om te kijken wat er aan de hand was. bleek een bloeding aan het been te zijn. Terwijl iedereen aan het lopen was om te kijken wat er aan de hand was. Ging het vliegtuig opeens schokken en werd iedereen verzocht om naar een plaats te gaan. Er heerste een beetje een paniekgevoel in het vliegtuig. Daarna ging alles gewoon goed en een veilige landing gehad.

Bij de douane aangekomen ging alles heel vlot en was binnen 25 minuten door de douane en had mijn spullen en zat alweer in de trein op weg naar het hotel.
Binnen een uur was ik in het hotel en kon ik me nog niet inchecken.

Dus ik besloot om maar rond te gaan trekken in Chinatown. Binnen de kortste keren was ik in de markt van chinatown. Lekker rond gelopen en vooral gekeken wat er allemaal om me heen gebeurde. Na een paar uur nieuwe indrukken opgedaan te hebben en het pas 11 uur 's ochtends was. Was ik toch wel erg moe. Dus tijd om me te gaan in te checken. En ik was zo moe dat ik van 12 's middags tot 8 uur 's ochtends heb geslapen.

De volgende morgen ging ik lekker ontbijten in het hotel. En daarna op naar het budhistische festival te gaan bij het paleis. Het was een erg groot plein dat rond liep. Het komische was dat het festival om dat plein heen was gebouwd. Omdat ze aan de binnenkant aan het verbouwen waren. Er waren echt gigantisch veel mensen op het plein, maar een paar toeristen. Dus iedereen was erg aardig tegen en glimlachte naar me. Praten ging wat moeilijker, veel konden geen engels. Er waren heel veel plaatsen waar je kon bidden tot budha. Het was echter zo massaal, dat er te weinig offers waren. dus als iemand een offer had gekocht en neer had gelegd om te offeren. Terwijl ze nog aan het bidden waren, werd het offer alweer weggepakt om vervolgens weer verkocht te worden. Dit zag je bijna overal. Na een tijd kwam ik op een plek waar veel schoolkinderen zaten. Er kwamen twee oude mensen aangelopen met een hele kar vol met boekjes. Ze praatte tegen de monnik en vroegen of hij wou omroepen dat ze gratis boekjes over budha hadden. Binnen 10 seconde stond er een grote mensen die de boekjes wouden hebben. En na 3 minuten waren alle boekjes weg. De twee oude mensen waren van aan het lachen van oor tot oor. Zo geweldig was het.

Daarna ben ik naar de tempel What Po geweest. Ook daar was het een beetje druk. Een prachtige tempel met een gigantisch gouden beeld van budha. Ik heb daar een paar uur doorgebracht met maken van foto's en kijken hoe de rituelen zijn van de mensen. Erg interessant en erg rustgevend na zo'n druk festival bezocht te hebben.

's avonds ontmoette ik dan eindelijk de groep waar ik de komende twee weken mee zou reizen.
Het waren een hoop engelsen (en het alleen maar over uitgaan hadden) Het probleem was echter met hun, was dat er een taalbarriere was. aangezien zij zo snel engels spraken dat ik niet alles kon volgen wat ze zeiden. zeker omdat ik nog maar weinig engels had gepraat en ik vooral met gebaren en een hoop geknik dingen duidelijk maakte. Ook was er een nederlandse en australische jongen, en een zweedse koppel. In het hotel gingen we avond eten in een condoomrestaurant. Ja je hoort het goed. In het hotel waren de lampen van condooms en de beelden ook. Het was echter wel echt Thais food. Wat me trouwens uitstekend bevalt. Heerlijk. We konden echter geen alcohol die dag drinken vanwege dat budhistisch feest. wat iedereen natuurlijk ontzettend jammer vonden.
Uiteindelijk bleek dat we gewoon in het hotel konden gaan drinken. En hadden leuk hele slechte zingende vrouwen die aan kareoake deden.

Volgende ochtend gingen we met een krakkemikkig thaise boot over de rivier van Bangkok varen. Zo zag je de huizen en vooral de prachtige tempels die overal aan het water staat zien. Stefan vertelde me dat hoe mooier de tempel hoe beter de wijk. De tempel is dus belangrijker dan hun eigen belang. Er was een plek op de rivier waar mensen niet mochten vissen. wat je daar vooral zag, was duizenden vissen op elkaar gekluit wachtend op brood. Iedereen werd nat gespetterd. Een hoop gegil van de meiden leverde dit op.
Na het ritje ben ik alleen naar golden mount geweest. Je had daar een prachtig uitzicht over de hele stad. Toen ik uit de tempel kwam, wist ik niet waar ik was. Ik besloot toen om voor het eerst een tuctuc te gebruiken. Nu was er een aanbod om voor 10 baht naar het hotel gebracht te worden. Wat bleek ik werd eerst afgezet bij een Indische klerenzaak afgezet om daar te kijken of ze iets voor me hadden, wat ze op maat voor me kwam maken. Je moest daar 10minuten blijven en dan kreeg je een kaart wat je aan de tuctuc moest geven. Ik vond het echt verschrikkelijk omdat ik echt aan de andere kant van de stad werd gezet en gewoon niet wist waar ik was. De weg terug reden we door ongure straten en ik zat totaal niet meer relaxt in die tuctuc,

's avonds gingen we met de nachttrein naar Koh pha nhang. Tegen mijn verwachting heerlijk geslapen. Nog een beetje gekaart.

Hoe de rest verliep lees je in het volgende verslag.